Teraz, kiedy wreszcie opublikowałam ostatni odcinek powieści, postanowiłam zdradzić, kto był tymi wszystkimi osobami, które pisały książkę, publikowały posty, wymyślały do nich obrazki, promowały na swoim blogu, a nawet pozowały do zdjęć przedstawiających męskich i żeńskich bohaterów. A także napisać kilka słów o kulisach powstawania tego projektu. To wszystko znajdziecie tutaj.
To również świetny moment, by ponownie zachęcić do czytania tej rozpisanej w formie blogu książki. Wszystkie odcinki/rozdziały/posty zostały już opublikowane, więc można ją czytać we własnym tempie, nie czekając na opublikowanie nowego wpisu. Początek znajdziecie tutaj. Potem wystarczy kliknąć w "nowszy post" pod wpisem, by przejść do następnego odcinka.
Wśród moich pomysłów artystycznych było kilka idee fix, które zdawały się być jednocześnie idee utopiqe (artystycznymi utopiami). Dwie z nich dotyczyły filmu: chciałam stworzyć stuprocentowo abstrakcyjny film animowany skonstruowany według zasad hollywoodzkiej dramaturgii, a z drugiej strony w ten sposób zestawiać ze sobą sceny i ujęcia, obrazy i dźwięki, by tworzyć z nich metafory, a nie fabułę.
Jeżeli zaś chodzi o literaturę miałam koncept pod roboczym hasłem: "harlekin". Chodziło o to by stworzyć książkę, która by z wierzchu przypominała literacki pop produkt (przysłowiowy harlekin), a jednak zawierała, jak ja to określam, głębinowe treści. Można by ją odbierać warstwowo, każdy odczytywałby w niej tę warstwę, która jest mu potrzebna. O ile filmowe pomysły pozostały w sferze idei - może dlatego, że w ogóle przestałam robić filmy i to zanim na dobre się za ich robienie zabrałam - o tyle koncept "harlekina" do pewnego stopnia zrealizowałam w "Osobistym detektywie", z czego dopiero co zdałam sobie sprawę. Tyle, że za pop-szkielet nie posłużył mi książkowy romans lecz forma udawanego kryminału.
Oto opinie, które uwypuklają ten komercyjny (w dobrym tego słowa znaczeniu) aspekt: ": Książka w formie blogu jest baaardzo ciekawa, wciągająca, fabuła rozwija się brawurowo. Pełno interesujących postaci, zaskoczeń, zwodniczych wątków, ale tak musi być. Naprawdę świetne." (anonimowy komentarz na blogu); "Masz dar wciągającego pisania, że się chce dowiedzieć 'co było dalej'. (znajoma dramatopisarka i tłumaczka).
Nawiasem mówiąc w powieści sporo jest odniesień do popkultury lat dziewięćdziesiątych, bo w tamtym okresie powstała pierwsza wersja książki. Równocześnie powieść zawiera ważne dla mnie treści, a konstrukcyjnie parę eksperymentów formalnych, które miały te treści "podbić".
Zatem...nie pozostaje mi nic innego, jak zaprosić do czytania.
