Kocich kłopotów część trzecia

Pod koniec zeszłego tygodnia tabliczka z zakazem dokarmiania zwierząt została usunięta. Nie oznacza to niestety końca kocich problemów w bloku przy ulicy Racławickiej 156 w Warszawie.
Wcześniej pisałam na ten temat tutaj: https://suwalska.blogspot.com/2018/12/ksiazka-o-rakowcu-zakaz-dokarmiania.html
i tutaj: http://suwalska.blogspot.com/2019/02/tabliczki-z-zakazem-dokarmiania.html
Cdn.

Tabliczki z zakazem dokarmiania zwierząt - ciąg dalszy

Jakiś czas temu pisałam o tabliczkach z zakazem dokarmiania zwierząt przed jednym z bloków na warszawskim Rakowcu: https://suwalska.blogspot.com/2018/12/ksiazka-o-rakowcu-zakaz-dokarmiania.html
Napisałam w tej sprawie dwa listy do ZGN Ochota. Dwukrotnie odmówiono usunięcia pozostawionej przed blokiem tabliczki (jednej z trzech zamontowanych na początku), która, jak wyjaśniono „(...) ma na celu ograniczenie miejsc dokarmiania zwierząt w bezpośrednim sąsiedztwie okien lokali mieszkalnych”. Mocno mnie to zdziwiło, biorąc pod uwagę fakt, że na tabliczce widnieje wyraźna i jednoznaczna informacja o zakazie, a nie ograniczeniu czy też uregulowaniu miejsc dokarmiania zwierząt. 

W międzyczasie okazało się również, że zagrożony jest byt kotów w piwnicy tego bloku. O tym wszystkim, a także o niektórych pomysłach na rozwiązanie tej sytuacji możecie Państwo posłuchać w audycji „Jest sprawa” Elżbiety Uzdańskiej, w której (prócz mnie) wzięły udział: społeczna opiekunka kotów Elżbieta Awin oraz Monika Beuth-Lutyk – rzecznik prasowy Dzielnicy Ochota, która zaproponowała m.in. bardzo ciekawe (i pozytywne w swej wymowie) rozwiązanie problemu tabliczek. Mam nadzieję na szybką realizację tego pomysłu. Zachęcam do wysłuchania audycji:
https://www.rdc.pl/podcast/jest-sprawa-dokarmianie-kotow-na-ochocie/

Książka o Rakowcu, zakaz dokarmiania zwierząt i ZGN Ochota

To zdumiewające, w jaki sposób fikcja literacka splata się z rzeczywistością. W książce, którą właśnie kończę pisać znalazł się taki oto fragment:

„Nasza piwniczka okazała się niewielką klitką umiejscowioną w szeregu innych podobnych klitek zlokalizowanych wzdłuż wąskiego korytarza, na którym dostrzegłam kilka misek z suchą karmą i świeżą wodą. Przynajmniej to na plus. Jak miło, że jest tu ktoś, kto dba o koty. Wyobraziłam sobie sympatyczną starszą panią lub młodą, energiczną aktywistkę którejś z prozwierzęcych organizacji i uśmiechnęłam się mimowolnie (...)”

Tak oto wyobraziłam sobie idealną (może nie idealną, po prostu prawidłową) sytuację dotyczącą bytowania kotów w bloku. Koci wątek przewija się wielokrotnie w fabule książki, której akcja rozgrywa się na warszawskim Rakowcu. I należy zapewne do najbardziej sympatycznych, a przy okazji... zaskakujących.

Niestety w prawdziwym świecie sprawy nie wyglądają tak różowo. Mam na myśli bardzo konkretne miejsce na osiedlu Rakowiec, czyli blok przy ulicy Racławickiej 156. Czyżby, w przeciwieństwie do sytuacji przedstawionej w mojej powieści, brakowało tam kotów? Owszem mieszka tam kilka wolno żyjących futrzaków. Wedle mojej wiedzy jest również osoba, która (podobnie jak w książce) zajmuje się nimi i, z tego co wiem, ma status oficjalnego karmiciela (oznacza to, że wspiera władze w wykonywaniu ustawowych obowiązków).

Niestety w październiku tego roku, czyli w w czasie, gdy pracowałam nad powieścią (wpisując w nią sympatyczny koci wątek) pod blokiem pojawiły się tabliczki z zakazem dokarmiania zwierząt. Nietrudno sobie wyobrazić, jakie skutki może mieć dla kotów realizacja takiego zakazu. Warto też zajrzeć do ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, by się przekonać, jak taki zakaz ma się do polskiego prawa.

Interweniowałam w Zarządzie Gospodarowania Nieruchomościami Dzielnicy Ochota, który, wedle mojej wiedzy, jest odpowiedzialny za ten teren. Niestety jedna z tabliczek wciąż są pod blokiem. Nawiasem mówiąc sprawa znikających i pojawiających się tabliczek to temat na oddzielny wpis. Obecnie czekam na odpowiedź na mój drugi list do ZGN (odebrany wedle mojej wiedzy 29,11.2018), licząc na dobrą wolę i odpowiedzialną reakcję (wszystkich, którym los kotów i innych zwierzaków nie jest obcy, proszę o trzymanie kciuków) Do tego czasu powstrzymam się od wchodzenia w szczegóły. Z pewnością jednak będę Was informować o dalszym rozwoju wypadków.

Gwoli przybliżenia odpowiednich zapisów wspomnianej wyżej ustawy, chciałam poinformować, że w art. 6 ust. 2 znalazła się definicja znęcania się nad zwierzęciem, przez którą rozumieć należy zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień. Wśród przykładów znalazł się m. in. punkt: „utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku” (art. 6 ust. 2 pkt 19 u.o.z.).

Z kolei w myśl artykułu 21 w/w ustawy zwierzęta wolno żyjące stanowią dobro ogólnonarodowe i powinny mieć zapewnione warunki rozwoju i swobodnego bytu.

Warto przytoczyć również art. 11a, w którego wynika, że rada gminy winna sprawować opiekę nad wolno żyjącymi kotami, wliczając w to ich dokarmianie - zakaz taki, według mnie, uniemożliwia więc wykonywanie ustawowego obowiązku.

Przytaczam te „nudne” paragrafy, bo może się zdarzyć, że i Wy, drodzy Czytelnicy spotkacie się z podobną sytuacją i taka wiedza może się Wam przydać.