Z "Marionetkami Baby Jagi" związanych jest sporo ciekawostek. Już sama historia powstawania książki jest mało typowa. Wspominałam ją w wywiadzie dla portalu Miasto Dzieci (do przeczytania tutaj i tutaj)
Pojawieniu się książeczki towarzyszyły wzruszające i pełne czytelniczej empatii recenzje. Zarówno te publikowane w literackich czasopismach (do przeczytania tutaj) jak te zamieszczane przez Czytelników na forach internetowych lub w listach (fragment można przeczytać tutaj)
Choć zdarzały się także (na szczęście dużo rzadziej) przejawy zdumiewającego wręcz braku zrozumienia.
Marionetki Baby Jagi zrewolucjonizowały moje spotkania autorskie. Nigdy wcześniej nie przeprowadziłam z młodymi i małymi Czytelnikami tylu "głębinowych" rozmów poświęconych naprawdę poważnym tematom. Książka stała się niejako "otwieraczem" refleksji i emocji.
Z drugiej strony zainspirowała mnie do wprowadzenia nowych pomysłów formalnych. Pretekstem do warsztatów kalkografii stały się kalkograficzne ilustracje "Marionetek", zaś pretekstu do plastyczno-literackich zabaw na temat emocji dostarczył temat książki (relacja z jednego z takich spotkań do obejrzenia tutaj)
Na zakończenie fragment recenzji Darii Ciunellis opublikowany w Kwartalniku Literackim "Wyspa":
Tytułowe marionetki zjadły ich (cukierków Baby Jagi - przyp. autorki) zbyt wiele. Zostają w sztucznym, cukierkowym świecie, w którym panuje nakaz: „Macie tutaj tak dobrze, że musicie być szczęśliwi. To wasz obowiązek”. Za sznurki pociąga Baba Jaga, a lalki zgodnie tańczą, podskakują i robią wszystko, by rozweselić tych, którzy jeszcze niecałkiem zdrewnieli. Czekają aż któryś z widzów zapłacze, bo cukierkowa kraina nie jest trwała, lecz rozpuścić ją mogą tylko prawdziwe emocje.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz