Dorota Suwalska, „Marionetki Baby Jagi”
( 2008, Nasza Księgarnia, ilustracje autorki wykonane techniką kalkografii)
Opis książki, fragmenty recenzji, wywiadów i opinii Czytelników:
Czy łatwo jest sprawić, by w kochającej się rodzinie zapanował zamęt? Maciek, Ania i ich rodzice są razem szczęśliwi. Podstępna Baba-Jaga chce jednak ich poróżnić.
Jak pomóc mamie, która z dnia na dzień staje się coraz smutniejsza, bo w sercu ciąży jej niewidzialny kamień? Co zrobić, by tata przestał znikać? Jak spostrzec, że krople przekory odmieniają to, co dobre i piękne, w nieznośne i brzydkie? Bohaterów czeka ciężka próba, bo tylko razem mogą odwrócić zły los.
Refleksyjna opowieść o porozumieniu, więziach rodzinnych i przezwyciężaniu trudności. Autorka w baśniowej formie mówi o problemach, które mogą spotkać każdego.
(opis Wydawcy)
Wiele lat temu w ramach kuracji klimatycznej „wywiozłam” kilkuletniego wówczas syna nad morze. Był marzec. W pensjonacie prócz nas mieszkała tylko jedna pani. Zaprzyjaźniłyśmy się. To ona zaproponowała napisanie sztuki teatralnej dla przedszkolaków podejmującej problem uzależnień. O ile pamiętam jeden z warszawskich teatrów był zainteresowany tym tematem. Zadanie karkołomne. Nie podołałam i sztuka nie powstała. Ale pomysł gdzieś tam we mnie pozostał. Przerobiłam go na baśń dla dzieci nieco starszych niż przedszkolaki. Długo zastanawiałam się jak tworzyć bohaterów i skonstruować wątki, by pisząc na tak trudny temat, nie narażać małych czytelników na niepotrzebne lęki. Tak powstały „Marionetki Baby Jagi” – przypowieść o współczesnym świecie, w którym nie przystoi być smutnym. O tym jak ludzie od smutku uciekają i jak sobie z nim radzą. Napisałam ją, ponieważ uważam, że brak umiejętności bezpiecznego przeżywania smutku jest źródłem wielu nieszczęść.
(fragment wywiadu zamieszczonego na portalu miastodzieci.pl, rozmawiała Kamila Waleszkiewicz: http://miastodzieci.pl/dla_rodzicow/87:/1311:literatura-glebinowa)
nie tylko dla dzieci
Pani Dorota Suwalska pięknie napisała o problemach, które mogą zaistnieć w każdej rodzinie, a tak trudne są do przejścia dla dzieci. Ta książka stała się swego rodzaju terapią dla mojej rodziny.
(Natasza – www.kdc.pl – http://www.weltbild.pl/Marionetki-Baby-Jagi_p3330859.html)
Wydaje się, że „Marionetki Baby Jagi” są odpowiedzią autorki na niewystarczalność klasycznych bajek do zrozumienia dzisiejszego świata, w którym znacznie częściej źródło problemu tkwi we wnętrzu człowieka niż w jego otoczeniu. Opowieść ta jest wyjaśnieniem problemów, z którymi coraz częściej, podobnie jak Ania, bohaterka książki, muszą mierzyć się dzieci: depresji, uzależnień, nieobecności jednego z rodziców.
(fragment recenzji Darii Ciunelis, WYSPA kwartalnik literacki MARZEC 2009, cała recenzja do przeczytania tutaj: http://suwalska.info/napisali.html)
Szczerze mówiąc nie jestem zwolennikiem czytania książek, wolę grać na komputerze. Po przeczytaniu Pani książki pt. „Marionetki Baby-Jagi” (...) zainteresowałem się jej przekazem. Na początku wydała mi się dość dziecinna, lecz okazała się literaturą dla młodzieży. Problemy opisane w Pani książce mogą dopaść każdego. (...) Jej treść mogłaby pomóc i uświadomić sobie zagrożenia czyhające na nas w chwilach słabości, braku akceptacji przez rodzinę, przyjaciół i szkołę.
(list ucznia gimnazjum w Ostromecku)
Opis techniki kalkografii:
Metoda tworzenia grafik, ilustracji i obrazów za pomocą kalki (ołówkowej bądź maszynowej) i żelazka. W technice prezentowanej podczas warsztatów dodatkowo potrzebny będzie wycięty z papieru szablon, który posłuży do przygotowania odbitek.
Opis warsztatów:
1) Rozmowa o relacjach międzyludzkich, emocjach, sposobach ich wyrażania. Próba odpowiedzi na pytanie: Do czego potrzebne są łzy?
2) Lektura fragmentu książki „Marionetek Baby Jagi” o dobroczynnej sile płaczu i potrzebie rozmawiania z bliskimi o swoich uczuciach.
3) Ciąg dalszy rozmowy. Jak bezpiecznie wyrażać swoje uczucia? Co można zrobić, aby przed bolesnymi uczuciami i zdarzeniami nie uciekać w rozmaite szkodliwe zachowania.
4) Prezentacja pt. Co można zrobić z łez? – na flanelowej tablicy układamy sympatyczne i wesołe obrazki z gotowych elementów o kształcie łez.
5) Pokaz kalkografii: prezentuję technikę powtarzając jeden z przedstawionych na tablicy wzorów - powstaje kalkograficzna odbitka szablonu ułożonego z łez.
6) Część warsztatowa: dzieci przygotowują własne obrazki ułożone z łez.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz